یادداشت روز؛ سه برداشت مهم از افتتاحیه بوندس‌لیگا؛ ناگلزمن در جستجوی هویت، معمایی به نام دیویس!

دیشب در جریان اولین دیدار فصل ۲۰۲۱/۲۲، بایرن مونیخ در بروسیا پارک با نتیجه ۱-۱ متوقف شد. مارکوس ایردال از وبسایت bavarianfootballworks سه نکته کلیدی را از این بازی استخراج کرده است.

۱- بایرن مونیخ هنوز باید هویت خود را پیدا کند

بایرن در ۹۰ دقیقه اول فصل نمایش بسیار خوبی داشت. با این که نیمه دوم نسبت به نیمه اول بهتر دنبال شد، هنوز مشکلاتی در تیم وجود دارد. بایرن مونیخ نتوانست سرعت بازی را تحت سلطه خود بگیرد و گلادباخ چندین و چند موقعیت خطرناک ایجاد کرد.

تیم ناگلزمن شباهت زیادی به تیم هانسی فلیک داشت. مدافعین کناری هجوم می‌بردند، خط دفاعی از بالا بازی می‌کرد و ترکیب بایرن همان ترکیب ۳ گانه ۴.۲.۳.۱ فلیک بود. با این که این تاکتیک یک تاکتیک برنده است و تحت هدایت فلیک جواب داده، شجاعت بیشتری برای ارائه تاکتیک اختصاصی از ناگلزمن انتظار می‌رود.

نظر من این نیست که ناگلزمن در بازی ابتدایی خود شجاعت کافی نداشته اما انتظار داشتم که یک سبک جدید و هویت منحصر به فرد از او ببینم. در نمایش پپ گواردیولا، لوئیس فن خال و حتی کارلو آنچلوتی با تفکرات تدافعی هم یک هویت واضح وجود داشت. همان چیزی که از اولین دقایق بازی فلیک برابر المپیاکو می‌شد مشاهده کرد (نوامبر ۲۰۱۹).

شاید ناگلزمن در بایرن مونیخ هم از تاکتیک ۳ دفاعه خاص خود استفاده کند، شاید هم نه. شاید حفظ همین تاکتیک بهترین روش برای موفقیت باشد اما انتظار من این است که ناگلزمن با سبک خود به این روش برسد و هویت خود را پیدا کند.

۲- معمایی به نام آلفونسو دیویس

آلفونسو دیویس همچنان مرا به وجد می‌آورد. این کانادائی سریع یک بازی بی‌نقص داشت اما عملکرد او هنوز در فاز تهاجمی تیم برجسته است. نمایش دفاعی دیویس همچنان متزلزل است و او خوش شانس بود که بعد از حمله‌ها، خطرات بیشتری برای بایرن مونیخ ایجاد نشد.

تک گل بروسیا مونشن گلادباخ روی خطای او به ثمر رسید؛ از دست دادن توپ در موقعیتی که چندان هم پیچیده نیست، دریبل زدن غیرضروری و یک اشتباه کامل! گاهی اوقات این حس به بیننده منتقل می‌شود که دیویس یک دفاع چپ کلاسیک نیست. قطعا او تهاجمی‌ترین مدافع چپی است که من در بایرن مونیخ دیده‌ام. از عملکرد تهاجمی او می‌توان ساعت‌ها صحبت کرد و با تماشای آن لذت برد. 

در بازی‌هایی که بایرن مونیخ سلطه کافی روی زمین دارد، حضور چنین مدافع چپ تهاجمی به کار تیم می‌آید. اما در بازی‌هایی مثل همین بازی، باید عملکرد دفاعی بهتری داشت. مثلا در تقابل با بازیکنان خطرناکی مثل کیلیان امباپه، لیونل مسی و نیمار نمی‌توان به دفاع چهار نفره با حضور دیویس امید داشت. او همیشه از سه نفر دیگر خط دفاعی فاصله دارد و شاید نتواند خود را به آن‌ها برساند.

یک نکته در خصوص عملکرد دیویس واضح است؛ مدافع سرعتی بایرن مونیخ باید از نظر دفاعی پیشرفت کند.

۳- حضور شیرین تماشاگران

امروز برای من و بسیاری از افراد دیگر، یک روز ویژه بود. از اوایل سال ۲۰۲۰ تا به امروز هیچ تماشاگری در ورزشگاه‌ها حضور نداشت. من بیشتر از هر استادیوم دیگری در آلمان، به بروسیا پارک رفته‌ام. معماری این ورزشگاه منحصر به فرد است، جایگاه هواداران به زمین نزدیک است و تمام صندلی‌ها دید کافی روی بازی دارند.

امروز صدای هواداران را شنیدم، هیجان آن‌ها را لمس کردم. مهم نیست که تعداد رسمی تماشاگران حاضر در ورزشگاه چه عددی بود. امروز برای تمام عاشقان فوتبال آلمان، یک پیروزی کامل به دست آمد. امروز بار دیگر فهمیدم که فوتبال زنده است؛ این هیجان زیر فشار لعنتی کرونا مدفون شده بود اما هنوز زنده است!

به قلم مارکوس ایردال از وبسایت bavarianfootballworks